Aaaan taaafel! – Hoe wij onze kinderen (beter proberen te) laten eten
‘Bah. Dat lust ik niet!’
‘Blehh, ik ook niet!’
Sta je dan. Met je borden vol goed bedoelde kookkunsten.
Regelmatig beginnen onze maaltijden ’s avonds op deze manier. En dat is dan vaak geen voorbode voor een gezellige tafelsessie :/
We hebben een en ander aan tactieken geprobeerd om onze kinderen beter te laten eten met wisselend succes. Onze ervaringen op een rij…
1. De kinderen mee laten helpen met koken
Onze kinderen vinden het vaak maar wat leuk om te helpen met koken. Als we daar zelf tijd voor – en belangrijker – zin in hebben, dan bereiden we regelmatig samen het eten. Het vergt wel het nodige geduld en het duurt vaak allemaal wat langer, dus we doen dit meestal in het weekend.
Met name het snijwerk is een populair werkje om uit te besteden. Wij maken vaak ‘een fabriekje’ waarbij ieder een duidelijk taakje heeft. De één snijdt repen, de ander maakt blokjes en ik gooi het in de pan.
Een kindermes is wel handig bij het koken
Om de poezelige vingertjes te beschermen gebruiken ze dan een klassiek niet al te scherp schilmesje en/of een speciaal kindermes. Die laatste is wel scherp, maar is zo gemaakt dat de vingers er niet tussen kunnen komen en er zit een vingerbeschermer (is dat een woord?) bij. Die van ons is van Opinel – Le Petit Chef.
En dan natuurlijk de hamvraag: “Gaan ze van meehelpen koken ook beter eten?”
Nja. Ik heb nog geen 1-op-1 direct causaal verband gezien tussen beiden, maar ik heb wel het idee dat het helpt om al bekend te raken met wat er uiteindelijk op hun bord komt te liggen.
Daarnaast zijn ze ook meer betrokken bij wat we gaan eten en komen ze ook zelf soms met ideeën. En dat helpt zeker wel. Verder is het – als je de tijd hebt – vaak een gezellige bezigheid. En tot slot altijd handig als ze al een beetje leren koken.
2. Niet husselen, maar los van elkaar aanbieden
We hadden wel eens ergens gelezen dat kinderen er niet van houden als het eten op het bord al gemengd is. En er van houden als alle ingrediënten los van elkaar op het bord liggen. En het mag elkaar dan ook liever niet aanraken. Ik vond het ver gaan, maar…
Bij onze kinderen werkt dit ook zo.
Lasagne? Hoef ik niet mee aan te komen. Zit alles door elkaar. Al schijnen ze dit op de opvang dan weer wel gewoon te eten… Dus ipv een bord vol spaghetti met een rijk gevulde saus er overheen geklatst (waar we de Italiaanse keuken overigens ook geen recht mee doen), serveren wij hier tegenwoordig spaghetti. Met daarnaast een beetje saus. En daarnaast een beetje strooikaas. En daarnaast een hoopje pijnboompitten. En daarnaast los gekookte groenten. En wat stukjes komkommer.
De hamvraag: “Helpt het om eten los aan te bieden?”
Ik vind het nog steeds ver gaan. Maar de resultaten mogen er naar zijn. Er wordt door deze methode veel beter gegeten. En dat werkt sfeerverhogend aan tafel. Nadeel is wel dat het eten bereiden en serveren wat meer tijd en aandacht vergt.
Dus wij hebben nu ook iets grotere borden, zodat alles lekker uit elkaar ligt. Dingen die ze niet lekker lijken, moeten ze wel altijd even proeven. En ik heb de goede hoop dat ze voor hun 16de wel leren om ook gehusseld eten te eten.
3. Snoepgroenten tijdens de middagsnack
Als middagsnack maken we regelmatig een plank vol gesneden paprika, komkommer, tomaat en wortel. Voordeel is dat de kinderen dan al de nodige vitamines binnen hebben. Zeker wanneer we iets ongezonder eten in de avond (friet, pizza) kopen we hier de innerlijke criticus mee af.
Nadeel is wel dat de kinderen al vol kunnen zitten voor het avondeten en daar dan minder van eten. Dus deze proberen we altijd wel op tijd / niet te laat aan te bieden.
Werkt het?
Ik zie dit meer als een korte termijn oplossing. Ze gaan er niet per see beter van eten ’s avonds, maar krijgen wel de nodige vitamines binnen. Maar als snack zeker een mooi alternatief voor…chips, koek, snoep, etc.
4. Roze pannenkoeken en andere huisklassiekers
Wij hebben in de loop ter tijd een oeuvre opgebouwd aan maaltijden waarvan we weten dat de kinderen ze lekker vinden. Deze staan regelmatig op het menu, zodat ze een positieve eetervaring hebben. Dat geeft wat meer ruimte om op andere avonden ook eens te experimenteren met andere maaltijden.
Hier in huis doen de volgende klassiekers het goed: slurpspaghetti (spaghetti met pesto en verder losse ingredienten), roze pannenkoeken, mexicaanse bowl (wel alles los serveren), (veg)AGV-tjes met als groente broccoli, wortels, snijbonen en gesneden aardappels uit de oven.
Één van de huisklassiekers hier zijn ‘Roze Pannenkoeken’. Aantrekkelijke naam voor roze bieten wraps met vulling.
In het kort:
- bak krokante kipschitzel (vega is net zo lekker) en snij in reepjes.
- Snij vervolgens tomaten, paprika, komkommer, wortel, avocado en maar net wat je nog meer lekker lijkt in reepjes en leg alles op een plank.
- Maak de bietenwraps warm en zet alles op tafel.
- Serveer met hummus, roomkaas en geraspte kaas.
Klaar is kees! En varieer naar hartelust. Snel gemaakt en de kinderen hier beleggen zelf hun wrap.
5. Ander gerechten via Maaltijdboxen
Wij hebben 3x in de week een maaltijdbox. Momenteel Ekomenu, maar het ontloopt elkaar niet zo veel meer tegenwoordig. Naast dat het scheelt in boodschappen doen, ook een handige manier om wat inspiratie te krijgen voor andere maaltijden. Zelf ben ik opgegroeid met ‘Libelle maaltijden’, dus zeker vega maaltijden vind ik af en toe nog zoeken wat dan lekker is om te maken.
Wij bestellen Ekomenu voor 2 personen en daar eten we met z’n vieren van (!). Ruime keuze uit verschillende maaltijden en voor de kinderen voegen we soms iets toe / maken we een variant – ja, met alle ingrediënten apart… – als we van te voren al weten dat ze het niet zo lekker gaan vinden.
Werkt het?
Voordeel is dat zij (en wij) ook kennismaken met nieuwe maaltijden, andere ingrediënten. Van ons moeten ze wel altijd alles proeven. En soms (niet vaak) zit er iets tussen wat ze op het oog afkeuren, maar toch lekker vinden.
6. Toetje de ja / de nee?
Ijsjes zijn bij ons uitzonderingen, maar een beetje kwark eten we vaak wel als toetje.
‘Ik zit vol’
‘Oh, dus dan heb je ook geen ruime meer voor een toetje?’
‘Ehhh…’
(Heerlijk wanneer je je kinderen schaakmat hebt)
Werkt het om te dreigen met geen toetje?
Dreigen niet zozeer, maar wij hebben wel duidelijke afspraken gemaakt: Minimaal alle groenten opeten. En dat is dan een vrij groot deel vaak, omdat we vegetarisch eten. Een regel waarvan we ook het waarom goed uit kunnen leggen (geen eten weggooien, groenten zijn gezond voor je, etc.). Bij ons werkt het op deze manier wel goed, want het is een goede scherprechter tussen ‘ik vind het niet heel lekker, maar eet het toch op voor mijn toetje‘ en ‘ik vind het echt niet lekker / zit toch echt al vol.‘
En ik let er bij het opscheppen van de porties ook op dat het een haalbare kaart voor ze is. Dus geen bord vol papperige witlof zoals ik die zelf vroeger menigmaal moest verorberen (Libelle maaltijd).